Užrašas ant stomotologinio kabineto durų: ,,Nusišypsokite, nes galbūt jūs tai darote paskutinį kartą!”
Čia skauda?
– Skauda.
– O čia?
– Skauda!
– O čia?
– Aaaaaaa!!!!!! Daugiau aš jums nieko nesakysiu!
Skambutis į reanimaciją:
– Sakykit, Jonaitis dar gyvas?
– Dar ne.
Pas pulmonologą:
– Plaučiai atrodo sveiki. Kiek įpučiate?
– Pusantro.
– Kaip?! Parašyta gi 4,5 litro.
– Tai čia raudonojo…
Dantų gydytojas prašo paciento:
– Kada pradėsiu gręžti dantį, jūs imkite šaukti iš visų jėgų.
– Kodėl?
– Suprantate, iki futbolo varžybų transliacijos liko vos pusvalandis, o koridoriuje laukia dar dešimt žmonių.
– Daktare, padėkite mano vyrui. Jis įsivaizduoja, kad yra lenktyninis žirgas.
– Taip… Reikės ilgo ir brangaus gydymo.
– Nesvarbu! Pinigų mes turim: jis jau laimėjo dvejas lenktynes.
– Daktare, padėkite, nes mano žmona niekaip negali užmigti iki 6 ryto.
– Ir ką ji visą ta laiką daro?
– Laukia manęs grįžtančio.
–Kaip dažnai jūsų ligoninėje miršta pacientai?
– Tik po kartą.
– Daktare, man dreba keliai ir rankos, sausa burnoje ir kamuoja nepilnavertiškumo kompleksas.
– Viskas aišku. Kada išvažiuoja jūsų uošvė?
– Daktare, mano galvoje sedi kažkoks mažas žmogeliukas ir visą laiką keikiasi.
– O, tai paprasta ištaisyti. 1000 litų ir problemos nebebus.
– Daktare, žinote, ką dabar pasakė tas mažas žmogeliukas?
Psichiatrijos klinikos gydytojas kalbasi su pacientu, kurį ruošiasi išleisti į namus.
– Na, Jonaiti, ką veiksite, kai iš čia išeisite?
– Tikriausiai tęsiu toliau mokslus, o gal parašysiu knygą apie tai, kaip čia gydžiausi. Ko gero, ji būtų įdomi daugeliui… O gal grįšiu į savo darbą ir vėl būsiu inžinierius.
– Na, skamba gražiai.
– Bet maloniausia tai, kad laisvalaikiu aš vėl galėsiu būti knygų spinta.
Gydytojas atsiverčia ligonio ligos istoriją ir net už galvos susiima. Ten tų
ligų gal du puslapiai prirašyti: AIDS, cholera, raupai, maras, meningitas,
dizenterija ir dar krūva baisiausių užkrečiamų ligų.
– Viskas, nedelsiant uždarome jus į izoliatorių,- praneša jis ligoniui.-
Maitinsime tik traškučiais ir blynais.
– Bet aš nevalgau nei blynų, nei traškučių,- skundžiasi ligonis.
– Teks prie to priprasti. Daugiau niekas po durimis nepralenda,- paaiškina
gydytojas.
Numirė chirurgas ir pateko į dangų. Prieina prie vartų i Rojų, o ten ilga ilga eilė. Užsiima eilę ir galvoja “ai, einu su Petru pakalbėsiu, vis vien ilgai laukti teks”. Prieina prie švento Petro:
– Sveikas Petrai.
– O sveikas! Bet ką tu čia darai?
– Na, kaip… Numiriau… Dabar eilėje į Rojų laukiu…
– Tai juk tiekėjams atskiras įėjimas!
Mergina atėjo pas ginekologą. Nusirengė, praskėtė kojas. Gydytojas sako:
– Aukščiau!
Mergina pakėlė kojas aukščiau. Gydytojas sako:
– Aukščiau!
Mergina pakėlė dar aukščiau. Gydytojas jau rėkia:
– Aukščiau!!!
Mergina:
– Na kur jau čia dar aukščiau? Nebegaliu daugiau!
Gydytojas:
– Ginekologo kabinetas aukštu aukščiau! Čia kirpykla!
– Daktare, aš labai tikiuosi, kad operacija baigsis sėkmingai…
– Nesijaudinkite, jei baigsis nesėkmingai, jūs apie tai nesužinosite.
– Daktare, aš labai tikiuosi, kad operacija baigsis sėkmingai…
– Nesijaudinkite, jei baigsis nesėkmingai, jūs apie tai nesužinosite.
Ligonis, besiraitydamas iš skausmo:
– Daktare, daktare… Kas man?
– Jūs apsinuodijote.
– Kuo… Kuo apsinuodijau?
– Kol kas neaišku. Reikia sulaukti skrodimo.
Druskininkuose poilsiautojas įsikalba su tvirtai atrodančiu vyruku:
– Čia nebloga vieta, ar ne? Grynas oras, miškas…
– O, taip! Kai mane čia atvežė, tai aš neturėjau nei vieno danties, įstangdavau tik šliaužioti, maitinausi tik visokiomis tyrelėmis… Net kalbėti negalėjau. O dabar – matote, koks esu?
– Nuostabu! O jūs čia seniai?
– Na, maždaug nuo trijų mėnesių amžiaus!
Egzaminas medicinos mokykloje. Tema – kūdikio vystymasis. Dėstytojas klausinėja studento:
– Sakykite, ar galite išvardinti bent kelis motinos pieno privalumus, lyginant su pieno mišiniais?
– Na… Motinos pieno nereikia virinti… Jis visada sveikas… Turi vitaminų… Ir… Ir… Labai gražiai įpakuotas!
Vyrukas užeina pas seksopatologą. Tas iškart ima klausinėti:
– Na, kokiais iškrypimais skundžiatės?
– Daktare, aš nesiskundžiu. Aš mėgaujuosi!